Hajstra – schronisko jakich mało!

Wypoczynek tam, gdzie „asfalt się kończy a zaczyna blues…”.

Schronisko w Hucie Polańskiej

Schronisko? Pensjonat? Hotel? Agroturystyka? Niby schronisko, bo nikogo nie zostawi bez „dachu nad głową” gdy przyjdzie zbłąkany prosto z trasy. Trochę agroturystyka, bo tam pieją kury a marchewka rośnie „za płotem”. Z innej strony pensjonat, bo wygodne pokoje i smakowite posiłki zachęcają do komfortowego wypoczynku. Niezależnie jednak od nazewnictwa – to miejsce, gdzie „asfalt się kończy a zaczyna blues”. Gdzie można leniwie leżeć w hamaku bez krztyny wyrzutów sumienia, że czas mija a lista zadań się nie kurczy. Bo listy zadań tutaj brak. Nic nie goni, nie popędza i nie wpędza w wyrzuty sumienia. Nic nie czeka w kolejce „to do” – no może prócz smacznego jedzenia i pobliskich łąk, które zapraszają do spacerów.

Gdzie będziesz spać?

Hajstra. Nieodłączny element Huty Polańskiej. Miejsce, do którego prowadzi jedna jedyna droga i do którego przywodzi ludzi jeden cel – odpoczynek w sielskiej atmosferze, cichego i błogiego zakątka Beskidu Niskiego. W spokojnej enklawie wewnątrz Magurskiego Parku Narodowego na gości czekają wygodne pokoje z łazienkami lub bez oraz całe dobrodziejstwo przestrzeni wspólnej pod postacią obszernego salonu kominkowego połączonego z jadalnią. W podziemiach natomiast można rozegrać niejedną partyjkę w bilard, szachy czy urządzić warsztaty taneczne i jogowe poranki.

Co będziesz robić?

W Hajstrze „wszystko” wolno – korzystać ze słońca lub słuchać szumu deszczu, bujać się w hamaku na zadaszonym tarasie, nocować pod dachem namiotu nad brzegiem strumienia, budować zamki z piasku i tworzyć barwne bukiety z łąkowych kwiatów. No i oczywiście wędrować – szlaki wiodą przez tajemniczą i piękną Dolinę Ciechani, na rozległą dolinę Huty Polańskiej z osobliwym kościółkiem czy na szczyt Baraniego. Cofnąwszy się nieco do Krempnej można wejść przez wrzosowiska Wysokiego obejrzeć dzień, co kończy się w złotych barwach lub zajrzeć do Ośrodka Edukacyjno-Muzealnego.

Z kim się tam spotkasz?

W gościnnych progach domu, którego symbolem stał się bocian czarny do nóg łaszą się puszyste koty, na śniadanie dostaniecie jajko od przyjaznej kury a hucuły chętnie użyczą swojego grzbietu na przejażdżkę po okolicy. Zdecydowanie trudno tutaj o nudę! Czas na podsumowanie? Powiemy w skrócie tak – przyjechawszy tam raz, wracamy. I ciągle chcemy wracać. Po tą ciszę. Po tę gościnę. Ten spokój i „nic-nie-muszenie”.

INFORMACJE

WSKAZÓWKI

• Zimą pamiętajcie o dobrym ubraniu i łańcuchach na opony – często, gdy w Krempnej śniegu brak, w Hajstrze jest go „po pas”.
• W Hajstrze można skorzystać z wyżywienia lub z ogólnodostępnej kuchni dla gości.
• Pobyty (zwłaszcza wakacyjny lub w czasie „długich weekendów”) warto rezerwować z wyprzedzeniem. Szczegółowy cennik noclegów znajdziecie tutaj.
• Do dyspozycji gości oddany jest spory parking bezpośrednio pod wejściem do schroniska.